Η Τετάρτη είναι η πιο
ριγμένη μέρα της εβδομάδας. Σαν το συνεπιβάτη στα πίσω καθίσματα ενός
αυτοκινήτου που κάθεται στη μέση. Στριμωχτά, χωρίς παράθυρο να ρεμβάζει. Χωρίς
από κάπου να μπορεί να κρατηθεί. Οδηγός το Σάββατο, σε εγρήγορση, συνοδηγός η
Κυριακή σε χαλαρότητα. Όλες οι άλλες ημέρες τις εβδομάδας πάνε στο πίσω
κάθισμα. Η Τετάρτη παρεξηγημένη αλλά τόσο πολύτιμη στη μέση. Δεν έχει παράπονο.
Προσπαθεί και τα φέρνει βόλτα με αυτά που της δίνονται. Μια άβολη θέση,
πάντοτε, τώρα και για πάντα. Προσπαθεί να σκαρφιστεί τρόπους για να αλλάξει το
πεπρωμένο της. Υπάρχουν ευτυχώς εβδομάδες που τα καταφέρνει. Και τι και αν δεν
έχει θέση με παράθυρο; Έχει χίλια δυο κουσούρια αλλά και πολύ φαντασία. Όπως
σήμερα που έπεσε η βροχή. Τυχαίο; Δε νομίζω. Προσπαθεί να μας κάνει να τη
προσέξουμε. Μας έκανε λούτσα και τώρα τη θυμόμαστε. Εκτός από εκείνους που
τελικά δεν βράχηκαν και μόνο τα Σαββατοκύριακα έχουν στο μυαλό τους. Πάρτε
εσείς τα Σαββατοκύριακα σας και εγώ κρατάω μόνο μια έρμη Τετάρτη που με γέμισε ως
το μεδούλι με νερό. Μια Τετάρτη που έχει πολλή φαντασία και κάνει τα αδύνατα
δυνατά για να μας το θυμίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου