ΣΤΟ ΒΕΝΖΙΝΑΔΙΚΟ

Nouvelle vague και Nick Cave. Καλός συνδυασμός. Χαμηλά φώτα, δουλειά στον υπολογιστή, διάλειμμα για κους κους στο διαδίκτυο. Σήμερα αποφάσισα να πάω το αμάξι μου για πλύσιμο. Το χρειαζόταν είναι η αλήθεια. Το έχω παραμελήσει, όπως και διάφορα άλλα πράγματα. Ένας πακιστανός εκτέλεσε το όλο έργο. Βιαστικός, κουρασμένος από τις δυσκολίες, αμίλητος τόσο στα ελληνικά όσο και στα πακιστανικά, προσπαθεί να τα φέρει βόλτα με κάτι που δεν έχει επιλέξει. Κάπνισα δύο τσιγάρα ώσπου να τελειώσει, χάζευα ταυτόχρονα και τις οροσειρές των κτιρίων που κτίστηκαν από διαφορετικούς ιδιοκτήτες με διαφορετικά γούστα για τον ίδιο λόγο. Προσπάθησα να του πιάσω κουβέντα, δεν τα κατάφερα και η γλώσσα δεν ήταν το εμπόδιο. Κουρασμένος από αυτά που του συμβαίνουν έξω και μέσα του. Η φρεσκοκαλοπατημένη μου γόπα ξεψύχησε για τα καλά και ζήτησα το λογαριασμό. Πόσο; Τόσο. Δεν άφησα πουρμπουάρ. Το κουρασμένο του πανί κόλλησε αγριεμένο πάνω στον τοίχο. Βρέθηκε και πάλι σε θέση εκκίνησης. Δεν φταίει αυτό που άλλος ένας κύκλος τελείωσε χωρίς αποτέλεσμα. Δεν φταίει ούτε ο υπάλληλος για τον μηδενισμό του. Δεν φταίω ούτε εγώ που δεν μου άρεσε το όλο σκηνικό. Όσο για το αμάξι αυτό μάλλον έμεινε ευχαριστημένο. Δεν ζητάει και πολλά από τη ζωή του όπως εγώ και ο υπάλληλος του βενζινάδικου. Στο κάτω κάτω τέσσερις μήνες αμπανιάριστο είναι και η σημερινή απόφαση του ιδιοκτήτη του μόνο γιορτή μπορεί να θεωρηθεί. Έβαλα και βενζίνη, ήθελα να το κάνω ευτυχισμένο. Να επανορθώσω για ότι δεν κατάφερα με τη σύντομη σχέση μου με τον υπάλληλο. Φεύγοντας οι στέγες των κτιρίων με κοιτούσαν απορημένες. Ναι, εκείνες οι ατελείωτες σειρές των κτιρίων χωρίς ειρμό και ισορροπία. Το κάθε ένα από αυτά αισθανόταν υπερήφανο για την ύπαρξη του. Ποτέ δεν ήρθαν όμως στη θέση μου για να δουν το συνολικό αποτέλεσμα. Ένα συνονθύλευμα από κεραμίδια ρωμαϊκού τύπου, ανοξείδωτα κάγκελα, εμφανή μπετό και ξύλινες πέργκολες, μπάρμπεκιου και παράνομες κεραίες. Δεν μπόρεσαν ούτε θα μπορέσουν ποτέ να φύγουν από τη θέση τους και να δουν το σύνολο των πραγμάτων. Δεν θα μπορέσουν ποτέ να προσεγγίσουν μια ολιστική θεώρηση των πραγμάτων. Μακάρι να το καταφέρει ο υπάλληλος του βενζινάδικου. Μακάρι να το καταφέρω και εγώ. Να απομακρυνθούμε για λίγο από τη θέση μας για μια θέση στο αστρικό θέατρο της ζωής. Να δούμε το θέαμα από την κερκίδα. Να μην παίζουμε εμείς. Μοναδικοί ηθοποιοί με το άπειρο ταλέντο που η ζωή τα έφερε στραβά. Να κάτσουμε εκεί απλά, με μια λεμονάδα, ίσως μπύρα, απολαμβάνοντας και κρίνοντας ένα θέαμα που τα περιλαμβάνει όλα.

Και με κάτι τέτοιες σκέψεις απομακρύνθηκα από το βενζινάδικο, από τον υπάλληλο, από τον παράφωνο συνδυασμό των κτιρίων και τη νεκρή μου γόπα.