Ένοιωθα μια τέτοια απόγνωση που πήρα δρόμο για το πηγάδι των ευχών. Ήταν η τελευταία μου ευκαιρία. Θα έριχνα ένα κέρμα και θα έκανα την ευχή μου. Φτάνοντας επιτέλους εκεί, έχοντας διανύσει πολλά μίλια και έχοντας φάει τα πόδια μου μέσα στα γεμάτα ζιζάνια χωράφια, έφτασα στο χείλος του πηγαδιού και ξεφύσησα λαχανιασμένος. Έψαξα τις τσέπες μου και έβγαλα ένα κέρμα. Το κράτησα με τα δύο μου δάκτυλα και έκλεισα τα μάτια. Άρχισα να σκέφτομαι για την κατάλληλη ευχή γιατί ήξερα πως έχω μόνο μια ευχή να κάνω. Για μεγάλη μου έκπληξη δε μου βγήκε με την πρώτη. Μπερδεύτηκα και σκέφτηκα πολύ. Ευτυχία, έρωτα, υγεία, λεφτά, δόξα, ανεμελιά, τι να προτοευχηθώ; Η ώρα περνούσε και εγώ είχα βρεθεί ολότελα ξαπλωμένος στο χείλος του πηγαδιού.
Από το βάθος του
άκουσα μια φωνή.
«Εεεεε. Τι σκέφτεσαι τόση ώρα; Πέτα μου το κέρμα.»
«Δεν ξέρω τι να ευχηθώ. Κάνε λίγο κράτει!»
«Πάει καιρός τώρα που κάποιος ήρθε για ευχές και εγώ είμαι
πολύ πεινασμένο. Δε μπορώ να περιμένω. Το στομάχι μου γουργουρίζει και τα
βράδια δε μπορώ να κλείσω μάτι από τον θόρυβο που κάνει η κοιλιά μου.»
Η αλήθεια είναι πως με αποσυντόνισε και πέταξα το κέρμα με
ένα τρόπο σχεδόν αντανακλαστικό. Σα να με τσίμπησε κάποιος και εγώ πετάχτηκα.
Είδα το κέρμα να πέφτει και να πέφτει και είχα τελείως
σταματήσει να σκέφτομαι για ευχές και τα λοιπά και τα λοιπά.
Γύρισα να φύγω και μου φώναξε να περιμένω.
«Τι;» του είπα με ένα τρόπο αυστηρό γιατί πάλι ξεκίναγα να
τα βάζω με τον εαυτό μου για την ευκολοπιστία του.
«Δεν έκανες την ευχή ακόμα. Περιμένω.» μου απάντησε
ευχαριστημένη η φωνή από το πηγάδι.
«Δεν έχω πλέον όρεξη για ευχές. Μια ερώτηση έχω μόνο.»
«Λέγε λοιπόν» μου είπε και το άκουσα να μασουλάει λαίμαργα.
«Έχει χάσει ο κόσμος ακόμα και την ελπίδα; Γιατί μου είπες
πως έχει καιρό να φανεί κάποιος με μια ευχή;»
«Μπα καθόλου. Μη
δίνεις σημασία σε αυτά που λέω. Ίσα , ίσα αυτόν τον καιρό είναι η καλύτερη
εποχή για μένα.»
«Τότε γιατί είπες αυτό που μου είπες;»
«Ξέρεις κάτι; Η απόγνωση του κόσμου με έχει κάνει κάπως…
αχόρταγο τώρα τελευταία. Όσο περισσότερα μου προσφέρουν τόσο περισσότερα θέλω.
Δεν είμαι όμως και τόσο σκληρό. Ότι μπορώ να κάνω για τις ευχές τους, το κάνω.»
Πρέπει να είχα απομακρυνθεί ήδη αρκετά όταν άκουσα και πάλι
να μου φωνάζει από τα βάθη του πηγαδιού.
«Άντε κάνε επιτέλους την ευχή σου. Μη με πεις και αχάριστο
στο τέλος!»
Το άκουσα να ρίχνει ένα γενναίο ρέψιμο που το φουγάρο του
πηγαδιού το πολλαπλασίασε, το στριφογύρισε, το πήγε εδώ και κει, πριν τελικά φτάσει
εκκωφαντικό στα αυτιά μου. Γύρισα και κοίταξα ξανά το πηγάδι και φώναξα
βάζοντας τα δύο μου χέρια στο στόμα.
«Εύχομαι καλή σου χώνεψη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου