ΛΑΘΡΑΙΟ ΣΙΝΕΜΑ

Χώθηκε κάτω από τα σεντόνια

Και την τράβηξε σαν μέσα από το όνειρο της.

Πέρασε κάμποση ώρα εκεί κάτω,

Προσπαθώντας δίχως προσπάθεια.

Ο έρωτας δεν θέλει και πολλά εξάλλου,

Δε ντύνει παρά γδύνει.

Δε δικαιολογείται παρά μόνο δικαιολογεί.

Κάπως έτσι τα καταφέρνει να μένει όρθιος,

Ακόμα και στα δύσκολα.

Σηκώθηκαν και οι δύο αποκαμωμένοι,

Ζωντανοί.

Θα πήγαιναν μια βόλτα,

Εδώ και κει.

Θα γελούσαν, θα μιλούσαν, θα αγγίζονταν

Σε κάθε πρώτη ευκαιρία.

Σήμερα είχε μια καλή ταινία.

Αλλά για σινεμά δεν υπήρχαν χρήματα.

Θα ανέβαιναν στην ταράτσα τους ξανά.

Μετά τη βόλτα στο εδώ και κει.

Και θα έπιαναν τα κιάλια για τους υπότιτλους.

Ο ένας θα διάβαζε στον άλλο,

Κάθε δέκα λεπτά, εναλλάξ.

Ήταν καλύτερα έτσι.

Όλες αυτές οι εικόνες που έβλεπε μονάχα ένας κάθε φορά.

Ενώνονταν με την αφήγηση τους.

Το βράδυ, στο δωμάτιο, θα μπορούσαν να περιγράψουν τις σκηνές.

Και έτσι η ταινία εκτός από λαθραία,

Θα γινόταν και πιο ενδιαφέρουσα.

Οι εικόνες μέσα από τα μάτια του άλλου.

Μια ταινία, δύο αφηγητές,

Σαν τον έρωτα.