Έχω μια μανία με τις νύχτες.
Όλα τα μυστήρια πράγματα συμβαίνουν τις νύχτες. Τις περισσότερες φορές είναι και ενδιαφέροντα.
Αν το καλοσκεφτείς η νύχτα είναι σαν μια πόρτα στην άλλη πλευρά της ζωής.
Είναι η πόρτα από την οποία βγαίνουν όλοι οι παραστρατημένοι του κόσμου αυτού. Είναι η πόρτα την οποία όλα αυτά να νυκτόβια πλάσματα περνάνε για να πάρουν μια ανάσα. Ναι, όλα αυτά τα περίεργα πλάσματα που βλέπουμε μέσα από κάμερες νυκτός στα ντοκιμαντέρ του National Geographic. Όλα εκείνα τα πλάσματα που σκάβουν τρύπες, κρέμονται ανάποδα στα δέντρα, ρουφάνε το μεδούλι από άλλα εξίσου υποχθόνια πλάσματα της νύχτας.
...καλύτερα όμως να μην δούμε αυτή τη πλευρά της νύχτας... Ας αφήσουμε όλους αυτούς τους hippies φωτογράφους, junkies, γυναίκες μιας χρήσης, άντρες που γίνονται γυναίκες, γυναίκες που φέρονται σαν άντρες, άντρες που γίνονται ότι την ημέρα δεν μπορούν, τυφλοπόντικες, ύαινες και πάει λέγοντας, ας αφήσουμε όλα αυτά στην άκρη. Δεν είναι ο αφρός της νύχτας.
Εγώ θέλω τον αφρό της νύχτας.
Ο αφρός έχει να κάνει με τη φύση της νύχτας. Με το καταλάγιασμα των αισθήσεων. Εκεί που ο χρόνος κυλά λίγο πιο αργά από το συνηθισμένο και έχεις τις ευκαιρίες σου για να δεις τα πράγματα με άλλο μάτι.
Η νύχτα είναι ο χρόνος εκείνος που ο Θεός σου δίνει μια ευκαιρία να κρυφοκοιτάξεις για λίγο μέσα στο δωμάτιο του.
Η νύχτα είναι με μεγάλη αγκαλιά, έτοιμη να δεχτεί όλη σου τη φαντασία.
Είναι χαρακτηριστικό της εξάλλου. Δεν μπορείς να δεις τίποτα μέσα στο μαύρο τ' ουρανού. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις λίγη από τη φαντασία που διαθέτεις. Τη νύχτα βλέπεις και τα όνειρα σου. Αυτά που ίσως ήθελες να κάνεις πράξη την ημέρα αλλά δυστυχώς ξέχασες με το που ξύπνησες. Κάτι σαν τα μηνύματα του αστυνόμου Σαίνη. Ονειρομηνύματα που αυτοκαταστρέφονται με το πέρας της ανάγνωσης.
Η νύχτα είναι κατάλληλη για τον απολογισμό της ημέρας. Η μέρα σπάνια έχει τη δυνατότητα να κάνει τον απολογισμό της ημέρας. Το βράδυ είναι κατάλληλο για να ρίξεις μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτά που έκανες σωστά και σε εκείνα που ήθελες λίγο ακόμα σπρώξιμο για να τα καταφέρεις. Και αν πάω και ένα βήμα πιο πέρα και η νύστα δεν έχει ξεκινήσει να ροκανίζει την δυναμική μας τότε η νύχτα είναι κατάλληλη και για τα μελλοντικά μας πλάνα.
Όλα αυτά όμως είναι πέρα από την ίδια τη νύχτα...
Γιατί δεν της αξίζει να είναι χαλί για σκέψεις μόνο.
Όλο αυτό που συμβαίνουν τα βράδυα είναι πέρα και πάνω από οτιδήποτε συμβαίνει μέσα μας. Ένας μαγικός, παράλληλος κόσμος με νυχτοπούλια συνθέτες, κουκουβάγιες νυχτοφύλακες, αστέρια νεον φωτα, βαθιά πελιδνόμαυρα κύματα ηρεμίας, ανάσες που ακούγονται, θέλω που ξεμυτίζουν. Η νύχτα είναι εκεί, μας κοιτά και περιμένει να την απολαύσουμε.
Γραφικός ή όχι έχω μια μανία με τις νύχτες...
...ευτυχώς κάθε ημέρα που περνά μου δίνει και από μια...
Όλα τα μυστήρια πράγματα συμβαίνουν τις νύχτες. Τις περισσότερες φορές είναι και ενδιαφέροντα.
Αν το καλοσκεφτείς η νύχτα είναι σαν μια πόρτα στην άλλη πλευρά της ζωής.
Είναι η πόρτα από την οποία βγαίνουν όλοι οι παραστρατημένοι του κόσμου αυτού. Είναι η πόρτα την οποία όλα αυτά να νυκτόβια πλάσματα περνάνε για να πάρουν μια ανάσα. Ναι, όλα αυτά τα περίεργα πλάσματα που βλέπουμε μέσα από κάμερες νυκτός στα ντοκιμαντέρ του National Geographic. Όλα εκείνα τα πλάσματα που σκάβουν τρύπες, κρέμονται ανάποδα στα δέντρα, ρουφάνε το μεδούλι από άλλα εξίσου υποχθόνια πλάσματα της νύχτας.
...καλύτερα όμως να μην δούμε αυτή τη πλευρά της νύχτας... Ας αφήσουμε όλους αυτούς τους hippies φωτογράφους, junkies, γυναίκες μιας χρήσης, άντρες που γίνονται γυναίκες, γυναίκες που φέρονται σαν άντρες, άντρες που γίνονται ότι την ημέρα δεν μπορούν, τυφλοπόντικες, ύαινες και πάει λέγοντας, ας αφήσουμε όλα αυτά στην άκρη. Δεν είναι ο αφρός της νύχτας.
Εγώ θέλω τον αφρό της νύχτας.
Ο αφρός έχει να κάνει με τη φύση της νύχτας. Με το καταλάγιασμα των αισθήσεων. Εκεί που ο χρόνος κυλά λίγο πιο αργά από το συνηθισμένο και έχεις τις ευκαιρίες σου για να δεις τα πράγματα με άλλο μάτι.
Η νύχτα είναι ο χρόνος εκείνος που ο Θεός σου δίνει μια ευκαιρία να κρυφοκοιτάξεις για λίγο μέσα στο δωμάτιο του.
Η νύχτα είναι με μεγάλη αγκαλιά, έτοιμη να δεχτεί όλη σου τη φαντασία.
Είναι χαρακτηριστικό της εξάλλου. Δεν μπορείς να δεις τίποτα μέσα στο μαύρο τ' ουρανού. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις λίγη από τη φαντασία που διαθέτεις. Τη νύχτα βλέπεις και τα όνειρα σου. Αυτά που ίσως ήθελες να κάνεις πράξη την ημέρα αλλά δυστυχώς ξέχασες με το που ξύπνησες. Κάτι σαν τα μηνύματα του αστυνόμου Σαίνη. Ονειρομηνύματα που αυτοκαταστρέφονται με το πέρας της ανάγνωσης.
Η νύχτα είναι κατάλληλη για τον απολογισμό της ημέρας. Η μέρα σπάνια έχει τη δυνατότητα να κάνει τον απολογισμό της ημέρας. Το βράδυ είναι κατάλληλο για να ρίξεις μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτά που έκανες σωστά και σε εκείνα που ήθελες λίγο ακόμα σπρώξιμο για να τα καταφέρεις. Και αν πάω και ένα βήμα πιο πέρα και η νύστα δεν έχει ξεκινήσει να ροκανίζει την δυναμική μας τότε η νύχτα είναι κατάλληλη και για τα μελλοντικά μας πλάνα.
Όλα αυτά όμως είναι πέρα από την ίδια τη νύχτα...
Γιατί δεν της αξίζει να είναι χαλί για σκέψεις μόνο.
Όλο αυτό που συμβαίνουν τα βράδυα είναι πέρα και πάνω από οτιδήποτε συμβαίνει μέσα μας. Ένας μαγικός, παράλληλος κόσμος με νυχτοπούλια συνθέτες, κουκουβάγιες νυχτοφύλακες, αστέρια νεον φωτα, βαθιά πελιδνόμαυρα κύματα ηρεμίας, ανάσες που ακούγονται, θέλω που ξεμυτίζουν. Η νύχτα είναι εκεί, μας κοιτά και περιμένει να την απολαύσουμε.
Γραφικός ή όχι έχω μια μανία με τις νύχτες...
...ευτυχώς κάθε ημέρα που περνά μου δίνει και από μια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου